Pani Bloom mówi mi, że to mi pomoże Louis. Kazała mi na siebie mówić Kate, ale jakoś trudno mi tak powiedzieć. Trudno się dostosować. Ale i tak nie mam ochoty z nią rozmawiać. Tęsknię za Tobą, Lou. I to bardzo. Pamiętasz jeszcze jak się poznaliśmy? Niby głupia łazienka, a odmieniła moje życie na zawsze. A pamiętasz jak poszliśmy do parku? Biegaliśmy po nim jak dzieci, krzyczeliśmy bezsensowne rzeczy, patrzyliśmy w niebo i wszystko było takie idealne. Byliśmy razem. Mogłem się na Ciebie gapić bez granic. A teraz odszedłeś. Ale nadal mam twoje vansy. Ciągle mam je na nogach. Patrząc na nie przypominasz mi się. Twój uśmiech, śmiech, rozczochrane włosy. Cały ty. Tak bardzo mi brakuje twojej obecności. Nawet nie wiesz, jak bardzo chciałbym cię przytulić w tym momencie.
Twój Harry xoxo
Skoro już mam to pisać, to piszę. I będę to pisał do Ciebie, Louis.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz